9 oktober 2020 07:57

In de rubriek ‘Terug in de tijd’ nemen we dagelijks een duik in het verleden op zoek naar opvallende uitslagen en bijzondere kortebanen welke op deze dag zijn verreden. In aflevering 166 gaan we terug naar 9 oktober 2000, ’t Zand. Hoe Guus Knijnenburg met een overwinning afscheid nam van de kortebaan.

In 2000 vierde Guus Knijnenburg zijn 70e verjaardag. De reglementen van de NDR schreven destijds voor dat je op die leeftijd niet langer door mocht koersen. Voor Knijnenburg betekende dat na de kortebaan van ’t Zand op 9 oktober 2000 zijn loopbaan er op zat. Met het koersen op de langebaan was hij al een paar maanden eerder gestopt.

Collega’s adviseerden hem om de beslissing van de NDR aan te vechten. Voor zo’n legende als Knijnenburg zouden ze best een uitzondering willen maken. Knijnenburg had echter geen behoefte om bezwaar te maken. De kortebaankampioen van 1984 en 1990 had zijn entrainement langs de ’s-Gravenweg in Nootdorp al op moeten geven en had in 1999 ook het gezellige drafcentrum Nootdorp, zijn thuisbaan, zien verdwijnen. Het was mooi geweest.

Op de Keinsmerweg werd Knijnenburg tijdens de laatste kortebaan van het seizoen uitgebreid in het zonnetje gezet. Voor de koers werd hij gehuldigd door de organisatie in ’t Zand en kreeg een ereronde in een rijtuig welke door twee Friezen werd voortgetrokken. Na de eerste omloop kreeg Knijnenburg een gezamenlijk cadeau van al zijn collega’s en werd hij door initiatiefnemer Aad Pools benoemd tot ‘ere-oud-collega van de kortebaan’.

Schouders

Om de loopbaan van Knijnenburg met een knal te laten eindigden kreeg hij de beschikking over de twee beste paarden van het seizoen. Vooral van Gail Devers, normaal gesproken gereden door Ruud Pools, mocht het nodige worden verwacht. De vierjarige Zweedse merrie startte in ’t Zand met een unieke serie van vijf opeenvolgende overwinningen op zak en verkeerde dus in een blakende vorm. Helaas wenste de pupil van trainer Hugo Langeweg niet mee te werken en ging tijdens de eerste omloop door twee galoppades roemloos ten onder.

Alle druk kwam dus op de schouders van Apache, die met Nandoe Enzelens (Rob de Vlieger) als tegenstander verschrikkelijk had geloot. Ook Apache had dat seizoen al vijf kortebanen gewonnen, te weten in Wognum, Amsterdam-Noord, Den Ilp, Zandvoort en Roden. De Duitse ruin, nakomeling van de Diamond Way, had echter moeite met het starten vanaf de basisafstand en was dus allerminst een zekerheidje.

Gelukkig legde Nandoe Enzelens door twee startfouten Apache geen strobreed in de weg en kon hij met Knijnenburg op de sulky rustig doorstomen naar de overwinning en de zege in het klassement ‘Kortebaner van het Jaar’. Met achtereenvolgens Zaphiroo (Ruud Pools), Garlisko (Harry Pools), Ido Baldwin (Lindsey Pegram) en Mr Postman (Andries van der Blonk) kreeg Apache allerminst een gemakkelijke weg naar de zege, maar de ruin maakte het karwei knap af.

Opluchting

Dit tot grote opluchting van Knijnenburg. “Je mag het best weten, maar ik ben vannacht wel een paar keer wakker geworden”, tekende Paul de Vlieger voor de Draf & Rensport op. “Als je twee van zulke beste paarden mag rijden, mag het natuurlijk niet misgaan. Toen Gail Devers twee keer wegsprong in de eerste omloop, dacht ik echt dat het gebeurd was, want met Apache had ik een kwaaie geloot. Gelukkig voor mij ging Nandoe Enzelens ook twee keer van de benen en ging ik door. De rest van de middag heb ik het vervolgens niet meer moeilijk gehad. Jongen, wat een hondje, die Apache. Die doet echt alles wat je wilt.”

Knijnenburg had van de eerste tot de laatste minuut van de koers en de verschillende huldigingen genoten. “Hiervan krijg ik een brokkie in mijn keel. Dit vergeet ik nooit meer. Ik heb de laatste tijd verschillende mensen gesproken die zeiden: ‘Guus, als je door wilt gaan, houden ze je niet tegen. Zo’n leeftijdslimiet is een wassen neus.’ Maar Guus gaat niet door, Guus vindt het wel goed zo. Laat die jonge garde het voortaan maar doen.” Lang kon Knijnenburg niet van zijn pensioen genieten. Hij werd ziek en overleed in 2002. Te snel na zijn afscheid in ’t Zand, moest de drafsportwereld opnieuw afscheid van hem nemen; dit keer definitief.

(Foto boven: archief NDR (www.archiefndr.nl))