4 oktober 2020 08:57

In de rubriek ‘Terug in de tijd’ nemen we dagelijks een duik in het verleden op zoek naar opvallende uitslagen en bijzondere kortebanen welke op deze dag zijn verreden. In aflevering 161 gaan we terug naar 4 oktober 1932, St. Maartensbrug. Hoe Jan van Leeuwen sr. met Uniform bewees nog steeds de ‘Koning van de Kortebaan’ te zijn.

In deze rubriek zijn de heldendaden van Jan van Leeuwen al verschillende keren besproken. Van Leeuwen groeide tijdens de jaren ’30 uit tot een grootvorst op de kortebaan en bracht tal van absolute topsprinters aan de start. Zijn talent had hij niet van een vreemde. Zijn vader Jan van Leeuwen sr. was tijdens de jaren ’20 van de vorige eeuw de ‘Koning van de Kortebaan’ en won waar hij wilde winnen.

Omdat het archief van Kortebaandraverijen.nl vrijwel compleet is vanaf 1930 ontbreken de exacte cijfers wat betreft het aantal successen van Van Leeuwen sr. We moeten het vooral doen met de verhalen van Junior, die mooi en uitgebreid kon vertellen over zijn vader. Veel van die verhalen zijn terug te lezen in het al eerder geroemde boek ‘Hoop en glorie in de drafsport’, geschreven door Wim Hornman. Elke gerespecteerde drafsportliefhebber met oog voor historie moet dit boek gelezen hebben.

Borreltje

Van Leeuwen sr. was een fanatieke rijder. Dat moest ook wel, want wanneer het seizoen was afgelopen, had hij geen inkomsten meer. Tijdens de maanden dat er werd gekoerst op de kortebaan moest hij zo veel mogelijk prijzengeld bij elkaar schrapen om de wintermaanden door te komen. Van Leeuwen jr. noemde zijn vader een klein, driftig ventje, maar een koning aan de start. “Hij was een driftkikker, maar een man die wist wat hij wilde. Op een keer was het kortebaan in Schagen. De starter was een veearts, zo’n stugge boer, weet je wel. Die vent ging midden op de baan staan en zei: ‘Nou draai jij achter mij om.’ Nou, dat moest je tegen mijn vader zeggen. ‘Best’, zei mijn vader, ‘maar dan sta je mij in de weg. Dit paard laat zich wel eens een keertje omvallen.’ Enfin, ze draaien en het gebeurde. De veearts ging tegen de wereld en heeft daar nooit meer gestaan.”

Junior had nog een verhaal over zijn vader. “Zo was er eens een kortebaan in Oudeschoot in Friesland. Mijn vader ging er een dag van tevoren heen, want als ze aankwamen was het kermis. De voorzitter daar was de burgemeester en die was tevens starter. ’s Avonds zit mijn vader met die burgemeester een borreltje te drinken en zegt tegen die man: ‘Dat paard van mij is wel eens moeilijk aan de start. U moet daarom pas schieten als ik ‘ja’ geknikt heb. Afgesproken?’ Nou, die burgemeester was een Fries en hield zijn woord, borreltje of geen borreltje. Mijn vader wint natuurlijk die koers, maar die burgemeester snapte achteraf natuurlijk bliksems goed dat hij was bedonderd. Hij reikte de prijs dan ook niet zelf uit, maar fluisterde tijdens het diner: ‘Van Leeuwen, rotzak die je bent. Ik wil je hier nooit meer zien.’ Ja, zo was mijn vader, fanatiek tot het uiterste, een winnaar, een doorzetter. Hij heeft me het starten geleerd, al heeft hij me voor mijn werk bliksems weinig uitbetaald.”

Chocoladerepen

Op 4 oktober 1932 is Van Leeuwen sr. inmiddels in de herfst van zijn loopbaan beland. Zoon Jan heeft de regie overgenomen op stal en is met op dat moment zeven overwinningen bezig aan een prima seizoen. Senior staat nog met lege handen wanneer hij in St. Maartensbrug aan de start verschijnt met de merrie Uniform. Ook Uniform heeft dat seizoen nog niet het zoet der overwinning geproefd. Daar komt snel verandering in. De combinatie laat de concurrentie achter zich en boekt hun eerste succes van 1932. Uniform heeft daarna de smaak te pakken en wint met N. van Leeuwen in ’t Zand en Purmerend. Van Leeuwen sr. wint pas anderhalf jaar later weer een kortebaan, met Otelha in Purmerend.

Zonder dat veel mensen het beseffen, wordt een door Jan van Leeuwen sr. ingevoerde traditie nog steeds in stand gehouden. Aan het woord nog één keer Jan van Leeuwen junior, in een interview met de Telegraaf in 1973. “Mijn vader was in Enkhuizen zo populair bij de jeugd, dat die kinderen mij gewoon uitscholden toen ik daar eens een finale van hem won. Mijn vader had daar zeven of acht keer achter elkaar gewonnen en strooide dan met chocoladerepen. De hele schooljeugd wist dat. Ik heb het toen ook gedaan en sindsdien gaat die traditie nog steeds door…”

(Foto boven: beelden YouTube)