29 mei 2020 07:08

In de rubriek ‘Terug in de tijd’ nemen we dagelijks een duik in het verleden op zoek naar opvallende uitslagen en bijzondere kortebanen welke op deze dag zijn verreden. In aflevering 34 gaan we terug naar 29 mei 2012, Venhuizen. Hoe Zalvador Spendic z’n beste kortebaan ooit liep, maar niet won.

Toen Zalvador Spendic tijdens zijn debuut in Wognum op 14 mei 2010 direct naar een derde plaats liep, lag een prachtige en succesvolle zomer in het verschiet. Het liep echter anders. De mooie vosruin kon enorm veel snelheid ontwikkelen, maar maakte te gemakkelijk een fout. Ondanks de vijf meter voorgift die vierjarige paarden koesteren, kwam hij in het verdere verloop van het seizoen slechts tot twee vierde plaatsen in Zandvoort en Lisse.

Het seizoen van 2011 verliep niet veel beter. In twaalf starts liep hij slechts drie keer in de prijzen; veel vaker liet hij zijn eigenarengroep Vrienden van Wijk aan Zee galopperend in de steek. Het is te prijzen dat zij en trainster Caroline Aalbers stug bleven volhouden en niet de handdoek in de ring gooiden.

De beloning kwam in 2012. Na een derde plaats in Assendelft verscheen hij op 29 mei 2012 aan de start op de Westerbuurt in Venhuizen. Tijdens de eerste omloop kroop Zalvador Spendic door het oog van de naald. Na een startfout tijdens de kamprit leek hij weer vroegtijdig te zijn uitgeschakeld, maar door een galoppade van Nettare Sas kreeg Zalvador Spendic een herkansing. Deze kans liet hij zich niet ontnemen. De vos steeg gedurende de middag steeds verder boven zichzelf uit en versloeg tijdens de halve finale zelfs Le Dream, de beste sprinter van 2011. Kon Zalvador Spendic eindelijk zijn belofte inlossen door te winnen?

Bekijk hier de ontknoping van Venhuizen 2012

Huid en haar

Het antwoord was duidelijk: nee. Niet omdat Zalvador Spendic zijn kansen vergooide, in tegendeel. De vos verweerde zich kranig tijdens de finale, maar als de tegenstander luistert naar de naam Viva’s Limburgia ben je vrijwel kansloos. De machtige ruin met Manon Pools op de sulky had weer eens zo’n dag dat hij zijn tegenstanders met huid en haar opat en liet de concurrentie ogenschijnlijk zonder moeite kansloos. De tweede plaats was voor Zalvador Spendic die middag het hoogst haalbare.

De pupil van trainster Caroline Aalbers had vaker pech met zijn tegenstanders in een finale. In Santpoort trof hij enkele maanden later Attila tijdens de eindstrijd, titelverdediger en klinkerspecialist. Een week later was de ongenaakbare Blackpearl Trans R de tegenstander in Beverwijk. In Wognum (2013) moest Zalvador Spendic vijf meter goed maken op Co Swagerman –wat bijna was gelukt- en in Sassenheim (2015) moest hij andermaal het onderspit delven tegen een ontketende Blackpearl Trans R. Zo bleef Zalvador Spendic tijdens zes seizoenen op de kortebaan zonder overwinningen, maar veroverde hij een wel een plekje (nummer 35) in de Top 50 van de beste paarden van het afgelopen decennium.

(Foto: Nico Visser)