16 oktober 2020 07:37

In de rubriek ‘Terug in de tijd’ nemen we dagelijks een duik in het verleden op zoek naar opvallende uitslagen en bijzondere kortebanen welke op deze dag zijn verreden. In aflevering 173 gaan we terug naar 16 oktober 1982, Utrecht. Hoe Titus ter Lune het topseizoen van Aad Pools waardig afsloot.

(Foto boven: Titus ter Lune met Roelof Kromkamp op de sulky op weg naar een overwinning in Groningen (13 juli 1980, foto: archief NDR (www.archiefndr.nl))

Aad Pools domineerde het seizoen van 1982 van de eerste tot de laatste kortebaan. Pools begon het seizoen met een zege in Scheveningen met Titia Pride. De vijfjarige merrie maakte haar debuut, maar dat vormde geen enkele belemmering. In Stompwijk sloeg ze vanaf 305 meter opnieuw toe en vanaf 310 werd in Voorschoten zelfs het Nederlands kampioenschap gewonnen. Door die laatste zege kreeg ze zelfs te kampen met een starthandicap van vijftien meter, maar Titia Pride liet zich niet stoppen. Een overwinning zat er niet meer in, maar ze bleef regelmatig in de prijzen lopen. Zoals in Hoorn, waar ze als tweede finishte.

Tijdens die koers in Hoorn diende haar opvolgster zich al aan. De vier eigenaren van Titia Pride, onder wie Henk Lammers, trokken Titus ter Lune, op de langebaan een zeer behoorlijke haververdiener, speciaal voor de kortebaan aan en stalden hem bij Aad Pools. Die schreef hem in voor de kortebaan van Hoorn, maar stuurde de vijfjarige hengst met Ruud Pools op pad. Die wist wel raad met de debutant en stuurde hem direct naar een derde plaats.

Veilige marge

In Schagen finishte Titus ter Lune vervolgens als tweede, al blijft het opmerkelijk dat hij niet won. Tijdens de finale had hij een voorsprong van maar liefst twintig meter (!!) op tegenstander Nathan Olivier, maar desondanks wist hij deze op het oog veilige marge niet uit te buiten. Wellicht speelden de loodzware ritten tegen Pandora Komo (Ruud Pools) tijdens de vierde omloop mee, de tegenstander die hem tijdens zijn debuut in Hoorn ook al had dwars gezeten. Titus ter Lune won na een kamprit, maar het fraaie was er wel vanaf.

Drie dagen later boekte hij zijn eerste overwinning. In Purmerend, waar voor het eerst werd gekoerst over de Nieuwstraat, liet hij tijdens de finale Ster Breedslag met Jos Oorthuysen achter zich. In Enkhuizen startte Titus ter Lune vervolgens voor het eerst met een starthandicap, welke hem parten speelde tijdens de derde omloop. Voor de derde keer in vier starts moest de hengst het opnemen tegen Pandora Komo en net zoals in Hoorn moest Titus ter Lune het afleggen.

In een regenachtig Hillegom bewees Titus ter Lune ook met een handicap te winnen en liet hij tijdens de finale Rising Fortuna (Ruud Pools) achter zich. Helaas wachtte toen de volgende starthandicap, welke hem vanaf 285 of 310 meter deed starten. Maar zelfs dat kon Titus ter Lune niet stoppen. In ’t Zand finishte hij als derde en schonk daarmee zijn trainer en pikeur Aad Pools het beslissende punt in de strijd om het pikeurskampioenschap. Voor Pools was het, na kampioenschappen in 1978 en 1980, zijn derde titel. Er zouden nog elf (!!) kampioenschappen volgen.

DSK

De kortebaan van ’t Zand staat sinds 1954 vast op de kalender en vormt sindsdien altijd de afsluiting van het seizoen. Slechts twee keer was die eer aan een andere kortebaan voorbehouden. In 1967 luisterde de Diergeneeskundige Studentenkring (DSK) Utrecht zijn zevende lustrum op met een kortebaandraverij. Deze werd op 26 oktober 1967, zeventien dagen na ’t Zand, gewonnen door Zephyr Scotch met Jan Wagenaar.

Ter ere van het vijftigjarig bestaan organiseerde de DSK in Utrecht op 16 oktober 1982 voor de tweede keer een kortebaan; dit keer vijf dagen na de koers over de Keinsmerweg. Op de Maliebaan liet Titus ter Lune opnieuw zien een uitstekende sprinter te zijn en hield tijdens de finale zelfs de vijf meter voor hem gestarte Stanley Norg (Bert van Dooyeweerd), de winnaar van Medemblik, achter zich.

Titia Pride en Titus ter Lune kwamen vanaf 1983 niet meer aan de start op de kortebaan. Een volgende kortebaan in Utrecht liet twintig jaar op zich wachten, maar sinds 2002 organiseert de DSK tijdens elke lustrumviering een kortebaan op de Maliebaan. In 2002 werd deze gewonnen door Millions Ahead (Jolanda van Strien). In 2007 was Une de Pink (Wim van der Mespel) de volgende die won in Utrecht. Nottedestate Rex (John Dekker) was de verrassende winnaar van 2012, terwijl Southwind Raptor (Lindsey Pegram) de kletsnatte editie van 2017 won. Ondanks de erbarmelijke omstandigheden sleepte de DSK dat jaar wel de eervolle onderscheiding ‘Kortebaan van het Jaar’ binnen.