4 maart 2013 13:23

Het archief van Kortebaandraverijen.nl is volledig van 1995 tot en met nu. In deze jaren zagen wij honderden verschillende paarden door de Nederlandse straten sprinten. Maar welke van deze paarden wonnen het meeste prijzengeld? De komende weken schotelden wij u de nummers 60 t/m 11 voor. In deel 7 aandacht voor de nummer 10 van deze lijst: Porsto R, goed voor 28.735 euro en vier overwinningen.

Na zijn eerste overwinning op de kortebaan, in De Lier tijdens de editie van 2004, kon eigenaar Dirk van Roozendaal het niet laten om een lange neus te maken naar zijn criticasters. “Er zijn mensen geweest die zeiden dat ik een ezel had gekocht” tekende journalist Paul de Vlieger toen op uit de mond van de inmiddels overleden drafsportliefhebber voor het weekblad Draf&Rensport. “Ze zeiden: ‘Nou loop je al zo lang mee, hoe kan je dan zo’n beest kopen?’ Nou je ziet het! Ik heb er echt wel kijk op, hoor.”

Van Roozendaal had het inderdaad goed gezien. Lindsey Pegram was nog maar net zelfstandig trainster en nam Porsto R later mee van haar voormalige werkgever Hugo Langeweg naar haar eigen entrainement. Een bijzondere combinatie was geboren. Na een hoopvol debuut in Voorschoten, waar de Golden Sund-zoon maar nipt werd geklopt door de latere winnaar Lino Hawai, was het nog geen twee weken later raak in het Westland. Later dat seizoen volgden zeges in Zwanenburg en Hillegom.

Noodlot

Helaas sloeg tijdens de winterstop het noodlot toe. Pegram raakte gewond tijdens haar werkzaamheden en was maanden uit de roulatie. Jolanda van Strien toonde zich echter een uitstekend alternatief op de sulky. Na een derde plaats in Assendelft volgden maar liefst vier finaleplaatsen op rij, maar een overwinning leverde dat niet op. Wellicht verspilde Porsto R op weg naar de eindstrijd te veel energie, want het driftige heerschap leek vaak moeilijk te temmen. Na zijn overwinning een jaar eerder in Zwanenburg verklaarde Pegram al eens dat ze hem maar ‘op z’n beloop’ liet. “Hij mankeert wat aan zijn keel en moet eigenlijk onder het mes. Omdat ik zijn keel steeds meer beschadig als ik hem moet terugnemen, heb ik hem vandaag alle ritten maar laten gaan. Dat ging perfect.” Omdat hij met zijn krachten smeet, won de ruin tijdens zijn carrière ‘slechts’ vier kortebanen. Daar tegenover staan maar liefst twaalf tweede plaatsen.

Nadat Pegram in juli weer plaatsnam achter Porsto R, was hij de winsomgrens inmiddels gepasseerd. Het vormde echter geen enkel beletsel op weg naar het kampioenschap van 2005. De combinatie werd nog maar eens tweede in Santpoort, Purmerend en Heemskerk en sleepte in Roden met zijn laatste kortebaanzege de titel ‘Kortebaanpaard 2005’ definitief binnen.

Ook in 2006 ging hij onverdroten voort. Een overwinning zat er niet meer in. Toch wist hij de finale te halen in Utrecht, Wognum en Warmond. Na een tweede plaats in Zandvoort passeerde hij opnieuw een winsomgrens, waardoor Pegram was aangewezen op leerlingpikeurs. Hoewel zij het in de daaropvolgende drie seizoenen zeker niet slecht deden en regelmatig een klassering behaalden, misten zij de klik die Pegram overduidelijk wel had met haar dappere strijder. Na de kortebaan van Lisse in 2009 nam het kortebaanpubliek afscheid van een ijzersterk karakterpaard, dat gedurende zes seizoenen als een stoomlocomotief door de Nederlandse straten was gedenderd.

NB. Hoe eerlijk en hoe betrouwbaar is deze lijst? Met behulp van artikelen uit Draf&Rensport (toen nog ‘Paardesport, In Ren en Draf’ geheten), gegevens van de website van de NDR en ons eigen archief zijn we aan het rekenen geslagen. Verschillende zaken spelen mee in deze rangschikking. Guldens moeten worden omgerekend in euro’s, de komst van leerlingpikeurs, ontheffing voor vierjarige deelnemers, het opschuiven van de winsomgrenzen en ga zo nog maar even door. Al met al geeft deze lijst een goed beeld van zeventien jaar kortebaanplezier!

Foto: www.supersprinters.nl