24 maart 2014 11:16

Trouwe kortebaanbezoeker Fan van Jan schrijft al vanaf de eerste editie van het Kortebaanjaarboek een column. Tegenwoordig levert de supporter van de legendarische kortebaanpikeur en –trainer Jan Wagenaar ook maandelijks een bijdrage voor Kortebaandraverijen.nl. Met een kritische blik, maar met alle liefde voor de sport snijdt onze columnist elke editie een actueel onderwerp aan. Vandaag (19): ‘Gewoon vertrouwen’.

Er is nauwelijks een sport te bedenken waarbij het vertrouwen in de ander zo groot moet zijn als bij de kortebaan. Het deelnemersveld wordt buiten gezichtsveld door de NDR geloot. Op de baan bepaalt het weer of dat binnen in de startlocatie gebeurt of gewoon buiten. Bij andere loterijen, of het nu op de televisie is of niet, is er altijd een notaris. In onze sport is deze niet nodig. Gewoon vertrouwen!

Het wedden op de paarden doet daar nog een schepje bovenop. Het publiek levert het geld bij Runnerz in. Bij een gewonnen weddenschap hoort zij na afloop van de koers, wat zij gewonnen heeft. Geen berekening, nergens een verantwoording, gewoon een ongekend vertrouwen!

Ook de eigenaren van de paarden varen blind op de trainers en pikeurs. Zij vertrouwen er op dat hun belangen volledig wordt gediend vóór en tijdens de koers. Samen met de wedders, ook zij voelen zich immers eigenaar voor één dag en willen maar één ding: winnen!

Teleurstelling

Wie langs de baan zijn oor te luisteren legt, hoeft niet veel moeite te doen om incidenteel negatieve uitlatingen te horen van wedders die hun paard net hebben zien verliezen. Het zijn uitingen van teleurstelling en de rest van de omstanders weet daar doorgaans goed mee om te gaan. De volgende rit vraagt alweer hun aandacht. En joh wanneer je niet tegen je verlies kan, moet je niet wedden! Alleen aan het einde van een omloop of na de gehele koers wil de teleurgestelde liefhebber nog wel eens nasputteren en wordt er met een biertje in de hand gezamenlijk getwijfeld of dat vertrouwen nu wel zo terecht is.

Vrijdag 14 maart was voormalig wielrenner Hennie Kuiper in Wolvega. Op Victoria Park was hij samen met een groep gelijkgestemden om een koersavond mee te maken. Naar Hennie was de tweede koers vernoemd en hij reikte na afloop de prijzen uit. Hij had het naar zijn zin. Tegen speaker Rogier den Dekker gaf hij aan dat hij uitkeek naar de duo-sulkykoers waaraan hij zou deelnemen later die avond. Terloops vertelde hij aan Rogier dat de deelnemers aan die koers al uren afgezonderd van elkaar zijn opdat zij niet meer met elkaar kunnen praten tot ná de koers. Hennie heeft dat zich ooit eens laten vertellen door baanwielrenner Theo Bos die een paar jaar Keirin heeft gereden in Japan. Omdat op die sport ook kan worden gewed mogen de deelnemers aan de Keirin koersen inderdaad de uren daarvoor niet met elkaar spreken. Zij zouden immers afspraken met elkaar kunnen maken.

Hoe anders is het op het stalterrein van onze kortebanen. Deelnemers, eigenaren, wedders, en andere liefhebbers lopen door elkaar heen en spreken elkaar aan. Niets wat op maar enig wantrouwen duidt. En dat is er ook niet. Zijn wij met onze sport dan heiliger dan de Paus? Nee! En dat is maar goed ook. Waar mensen tegen elkaar strijden en spelen, is er altijd reden voor twijfel en daarom is het goed dat er controle is.

Controle

In onze sport wordt die controle onder andere verricht door het dienstdoende comité. Veelal voorgezeten door Jaap Poelstra. Een man die samen met de overige comitéleden er alles aan doet de kortebaan zo eerlijk mogelijk te doen verlopen. Wat ook mee helpt, is de laagdrempeligheid van dit comité. Zij staan de hele middag op de baan en zijn in de pauzes vrijwel door iedereen aan te spreken.  Ik zie dat ook daadwerkelijk gebeuren. Soms zo intens dat bij een begin van weer een nieuwe omloop de heer Poelstra wordt omgeroepen zijn plaats weer in te nemen zodat er begonnen kan worden.

Het kortebaanwereldje is klein. De lijnen zijn kort. Vaak dezelfde namen en mensen. Er is een spreekwoord dat zegt dat het vertrouwen te voet komt en te paard verdwijnt. Een compliment naar de trainers en pikeurs is daarom op zijn plaats. Zij zijn het, die in al die jaren het vertrouwen niet hebben geschaad. Een geruststellende gedachte aan het begin van het nieuwe seizoen.  

Fan van Jan