16 augustus 2013 06:53

Trouwe kortebaanbezoeker Fan van Jan schrijft al vanaf de eerste editie van het Kortebaanjaarboek een column. Vanaf dit seizoen levert de supporter van de legendarische kortebaanpikeur en –trainer Jan Wagenaar ook maandelijks een bijdrage voor Kortebaandraverijen.nl. Met een kritische blik, maar met alle liefde voor de sport snijdt onze columnist elke editie een actueel onderwerp aan. Vandaag (13): ‘Ik pleit voor entreegeld’

Nederland staat bol van de evenementen. Ik weet niet of het bestaat, maar een totaaloverzicht zou een gigantische lijst veroorzaken. Al die evenementen moeten worden georganiseerd én betaald.

Wanneer wij de professionele evenementen buiten beschouwing laten, houden wij er nog genoeg over die geheel gestoeld zijn op basis van vrijwilligheid. Hele volksstammen zijn daar jaarlijks druk mee. En dit vele jaren achtereen. De diversiteit van de besturen van al die organisaties is nergens zo groot. Advocaten werken samen met bouwvakkers en straatmakers met directeuren van bedrijven. Allemaal met hetzelfde doel: van hun evenement een succes maken.

Sponsoren en horeca

Ook het organiseren van een kortebaan is geheel gebaseerd op het werk van vrijwilligers. Een telkens terugkerend item is het nodige geld bij elkaar sprokkelen. Het zal verschillen, maar ik schat de totale kosten van een kortebaan op 20 tot 30 duizend euro. Dit bedrag wordt nu, voor het grootste gedeelte,  opgebracht door sponsoren. Dit zijn veelal bedrijven die het belang van een evenement in hun dorp of stad inzien en het daarom financieel steunen. Zakelijk rendement wordt niet verwacht en ook niet vereist. Dit soort sponsoring wordt daardoor liefdadigheid.

Naast de bijdragen van de bedrijven zijn er de inkomsten van de horeca en/of kermis. Immers waar mensen zijn, wordt er geconsumeerd en gefeest. De organisaties hebben dit zelf in beheer of zij verpachten het. In elk geval zijn er inkomsten, ook dit zal per organisatie verschillend zijn omdat de situaties, nu eenmaal niet hetzelfde zijn.

Gratis

Het mag als bekend worden verondersteld dat de drafsport, al decennia lang, zich in een neerwaartse spiraal bevindt. Alles is al uit de kast getrokken om deze negatieve beweging te stoppen. Eén van de middelen die zijn beproefd, is het verlenen van vrij entree. Ik ben daar geen voorstander van. Immers alles kost geld, dus ook het bezoeken van een drafsportevenement. Ik begrijp dat men alles probeert, om het tij te keren. De gedachte van vrij entree, in onze sport was / is dat dit wordt gecompenseerd met hogere toto-omzetten. Dit blijkt nogal tegen te vallen. De toto-omzetten in de drafsport gaan al jaren naar beneden met dit jaar als dieptepunt. De kortebaan kon die omzetdaling, tot dit jaar, buiten de deur houden maar moet nu ook met leden ogen toezien dat de omzet daalt.

Het zal voor iedereen duidelijk zijn dat de organisaties daardoor in de  problemen komen. Enerzijds zijn, in deze moeilijke tijden, de bedrijven minder geneigd als sponsor op te treden en anderzijds zijn de inkomsten van het wedden op de paarden minder. Positief is het dat het aantal toeschouwers, bij de kortebanen, niet minder is geworden. Integendeel, zij komen nog steeds in grote getale naar de kortebaan. Hetzij als liefhebber of als ingezetene van dorp of stad waarin de kortebaan wordt gehouden.

Entree

Er is veel organisatietalent onder de bestuurders van de kortebanen. Met dit potentieel moet het mogelijk zijn een manier te vinden de bezoekers mee te laten betalen aan de algehele kosten van een kortebaan. Zolang er geen andere manier is gevonden, pleit ik voor een algehele terugkeer van het heffen van entree. Al of niet in combinatie met het aanschaffen van een programma. De bezoekers moeten begrijpen dat het organiseren van een kortebaan geld kost en dat voor niets alleen de zon op gaat. 

Het zal niet zonder slag of stoot gaan. Om entree te heffen komt heel wat kijken. En elke verandering roept nu eenmaal weerstand op, maar keken wij vroeger niet langs een touwtje op de finish welk paard er als eerste bij de finish was?

 

Fan van Jan.