15 november 2013 14:35

Trouwe kortebaanbezoeker Fan van Jan schrijft al vanaf de eerste editie van het Kortebaanjaarboek een column. Vanaf dit seizoen levert de supporter van de legendarische kortebaanpikeur en –trainer Jan Wagenaar ook maandelijks een bijdrage voor Kortebaandraverijen.nl. Met een kritische blik, maar met alle liefde voor de sport snijdt onze columnist elke editie een actueel onderwerp aan. Vandaag (15): ‘Het wereldje wordt te klein.’

Ooit was november een sprokkelmaand. Alles wat nodig was om de komende winter door te komen werd door mensen verzameld en opgeslagen. Voor de Kortebaanbond is november nog een maand van verzamelen, coördineren, luisteren en beslissen. Direct na de laatste kortebaan van het seizoen, komen er allerlei commissies in actie. De totale reeks van kortebanen wordt, door hen, nog eens voor de geest gehaald en besproken.

Alle sterke en vooral de zwakke punten worden naar voren gehaald. Met als doel er lering uit te trekken en het volgend jaar nog beter te doen. Deze commissies zetten hun bevindingen op een rij en op papier zodat het bestuur het kan bespreken en indien nodig tijdens de Algemene Jaarvergadering op de laatste dinsdag van november te behandelen.

Ergernis

De ‘gewone’ kortebaanliefhebbers staan buiten dit proces. Sommigen, die bij de commissieleden bekend zijn, worden tijdens maar vooral aan het eind van het seizoen gevraagd om mee te denken en wanneer zij verbeterpunten hebben deze door te geven.

Via, via, is mij ook de vraag gesteld. Kan het beter? Vooropgesteld vind ik, dat alle organisaties een compliment verdienen. Aan het begin van het seizoen wist men al, of kon in elk geval weten, dat het niveau van de laatste jaren niet gehaald zou worden. De economische crisis zorgde ervoor dat sponsoren terughoudend waren en het publiek minder goklustig. Toch deden de organisaties alsof hun neus bloedde en trokken zich nergens wat van aan en gingen onverdroten voort. Op dit punt zaken verbeteren zal dus niet eenvoudig zijn.

Er is echter een ander punt dat mij verontrust. Het ‘wereldje’ wordt te klein! Er zijn te weinig eigenaren, trainers en pikeurs. Een kortebaan waarin een trainer of eigenaar deelneemt met zes van zijn paarden vraagt om moeilijkheden. De eerste omloop is via een ‘gestuurde loting’ wel te regelen. Maar voor de volgende omlopen ontstaan er problemen wanneer deze paarden tegen elkaar loten. Voor de toeschouwers is het een publiek geheim dat er dan niet altijd voluit wordt gestreden, met als doel dat het winnende paard niet volledig uitgewoond de volgende omloop of finale bereikt. Tegelijkertijd is dit ook de grootste ergernis van toeschouwers. En mijn inziens terecht!

Serieus

De kortebaan als sport heeft een boost nodig! In alle geledingen van de drafsport moet de kortebaan meer serieus genomen worden. Het wordt tijd dat fokkers kortebaners gaan fokken! Juist nu, leent de tijd zich er voor. De jarenlange achteruitgang van de langebaansport heeft ervoor gezorgd dat alleen de paarden die op Victoria Park Wolvega kunnen winnen, hun haver verdienen. Voor de rest draait de eigenaar op voor de niet geringe kosten. Voor deze eigenaren kan het prijzengeld, wat verdiend wordt op de kortebaan, een aanvulling zijn.

Maar dan moeten de trainers en pikeurs bereid zijn, deel te nemen aan de kortebaan. Om dat te stimuleren moeten er door de bond maatregelen genomen worden. Persoonlijk zou ik het een goede zaak vinden dat de vergoedingen voor de deelnemende paarden flink omhoog gaan. En dat, bijvoorbeeld, pikeurs die geen ervaring hebben met de kortebaan bij de start vijf meter ontheffing krijgen met paarden vanaf de basisafstand. Nu zijn zij tegen de gevestigde orde al bij voorbaat kansloos.

Straks, tijdens de Algemene Jaarvergadering, zijn er voor de vele aanwezige bestuurders redenen om tevreden te zijn. Ik zal dat pas zijn, wanneer er eensgezind wordt afgesproken de mouwen op te stropen!

Fan van Jan