19 juni 2012 16:06

Trouwe kortebaanbezoeker Fan van Jan schrijft al vanaf de eerste editie van het Kortebaanjaarboek een column. Vanaf dit seizoen levert de supporter van de legendarische kortebaanpikeur en –trainer Jan Wagenaar ook maandelijks een bijdrage voor Kortebaandraverijen.nl. Met een kritische blik, maar met alle liefde voor de sport snijdt onze columnist elke editie een actueel onderwerp aan. Vandaag: ‘Reportages over kortebaan tenenkrommend’.

Aan mij de taak en eer het lopende kortebaanseizoen met een positieve, maar kritische blik te beschouwen. In een wereld, die vrijwel alleen bestaat uit vrijwilligers, zijn positieve woorden welbesteed. Word je echter kritisch, omdat dingen nu eenmaal niet altijd gaan zoals ze moeten gaan, staan de haren direct overeind en wordt de opmerking ‘doe het lekker zelf’ snel gebezigd. Maar mag je ze dan daarom niet benoemen? Wie is daar bij gebaat? Ik denk niemand. Daarom deze keer toch een paar opmerkingen over zaken die naar mijn mening minder goed zijn gegaan tijdens de afgelopen kortebanen.

Groeibriljant

Om te beginnen in Amsterdam. De kortebaan op de Van der Perkstraat is een groeibriljant. De baan is een plaatje en de bevolking is nergens zo divers. En wat vooral van belang is, zij vinden het leuk! Elk jaar meer mensen, elk jaar meer interesse van bewoners en horeca.

Rondom de editie van 2012 was de voorzitter jarig. Daarom nog even een zanger gecontracteerd die in de VIP-tent zijn feestnummers ten gehore kon brengen. Deze tent stond pal aan de baan. De mensen die alleen voor de kortebaan kwamen, konden er niet omheen. Of men wilde of niet, plots ging het om de zanger en was de kortebaan bijzaak. Dat het precies tijdens de vierde omloop en finales gebeurde, maakte het alleen maar erger.

Na afloop stond ik plots tegenover de voorzitter. Natuurlijk had ik mijn mond moeten houden, maar ineens hoorde ik mijzelf zeggen: ‘Meneer de voorzitter, hoe is het mogelijk dat u zo’n mooie kortebaan met een zanger de nek omdraait?’  Zijn antwoord was even voorspelbaar als logisch.’Meneer, wanneer u volgend jaar tienduizend euro betaalt, mag u uitmaken wat er gebeurt.”

Ik stond ineens weer met beide benen op de grond. Ook hier is het immers ‘wie betaalt, bepaalt’.

Alles

Dat de kortebaan in Rotterdam nog kan groeien, geloof ik niet. Daar was alles al! Wat een accommodatie, wat een sanitair, horeca, VIP-dorp, beveiliging etc. Maar wat voel je je dan klein wanneer er zo weinig toeschouwers zijn! Tijdens de finaleritten ben ik de baan langs gelopen. Dat ging overigens gemakkelijk, de afstand was (te) kort. Ik heb de mensen langs de baan geteld en kwam niet verder dan 86!

Over de te korte baan nog het volgende. Het kan niet zo zijn dat een kortebaan zomaar dertig meter korter is dan opgegeven. Dat er dan ook nog niet over wordt gecommuniceerd, maakt het bijna kwalijk! Een deelnemer aan de tipcompetitie vond dat deze kortebaan ongeldig moest worden verklaard. Hij vond het een valse wedstrijd. Onder het mom dat de tipcompetitie vooral leuk moest blijven is die suggestie afgewimpeld. Maar begrip was er wel.

Van elke organisatie valt te leren. Rotterdam had groots uitgepakt met zijn PR. De laatste jaren wordt PR in onze sport min of meer heilig verklaard. Wanneer iets duidelijk geworden is op deze kille zaterdag langs de Maas, is het dat PR om de PR niet werkt. Al die spots op televisie en reclame in de rest van de media heeft nauwelijks mensen vanuit Rotterdam doen besluiten naar de kortebaan te gaan. Rotterdam wilde het allemaal anders en vooral grootser. Ik weet niet wie vanuit de sport deze mensen heeft voorgelicht en begeleidt, maar er zijn kansen gemist. Meestal krijg je zulke maar één keer.

Televisie

Als laatste wil ik het hebben over de aandacht van de televisie. Natuurlijk is het leuk voor de desbetreffende organisatie wanneer een omroep, hoe klein ook, naar de kortebaan komt om opnamen te maken. Maar deze mensen weten echt helemaal van niets!

Iedereen die een microfoon in de hand kan nemen of de camera op de schouder stil kan houden, wordt in staat geacht een reportage te maken van een kortebaan. De organisatie vindt het al geweldig wanneer men er is. Eisen dat het ook over de kortbaan moet gaan en dat  de kijkers thuis daar een beeld van moeten krijgen, worden niet gesteld! Vragen komen niet verder dan: hoeveel heeft u gegokt en denkt u nu rijk te worden? Op de achtergrond, van het beeld, gaan paarden op de baan voorbij. Tenenkrommend! Televisie op de baan? Prima, maar ontvang deze mensen, licht voor en begeleidt ze tijdens de opnamen.

Zo, volgende keer alleen maar positief!

Fan van Jan