2 mei 2013 19:46

Trouwe kortebaanbezoeker Fan van Jan schrijft al vanaf de eerste editie van het Kortebaanjaarboek een column. Vanaf dit seizoen levert de supporter van de legendarische kortebaanpikeur en –trainer Jan Wagenaar ook maandelijks een bijdrage voor Kortebaandraverijen.nl. Met een kritische blik, maar met alle liefde voor de sport snijdt onze columnist elke editie een actueel onderwerp aan. Vandaag (10): 26 paarden is heilig.

Al drie decennia lang, zit de Nederlandse drafsport in een neerwaartse spiraal. Daarmee ook het aantal fokproducten dat jaarlijks het levenslicht ziet. Deze teloorgang ziet zich vertaald in het aantal paarden dat aan het koerswezen deelneemt. Gek genoeg leek dit, tot vorig jaar, aan de kortebaansport voorbij te gaan. Het tegendeel was eerder waar. De eigenaren en trainers moesten tactisch inschrijven om te kunnen starten waar zij wilden met de paarden die zij voor een baan geschikt achtten. De organiserende verenigingen en stichtingen vonden het prachtig. Het was al lang niet meer genoeg of zij een vol deelnemersveld hadden. Nee, het was ook van belang hoeveel uitlotingen er waren.

Die tijd lijkt voorlopig voorbij. Op dit moment zijn er twee kortebanen geweest en ik houd mijn hart vast. Wanneer de voortekenen niet bedriegen, wordt het dit jaar sprokkelen. Het zou mij een lief ding waard zijn wanneer ik ongelijk krijg. Laat daarover geen misverstand bestaan. Ik ben voor zoveel mogelijk paarden aan de start, maar niet tegen elke prijs.

De organisaties streven ernaar om elk jaar beter te doen. Een loffelijk streven. Een inschrijving met minder paarden dan vorig jaar kan, alleen daarom al, niet worden geaccepteerd. 26 Paarden aan de start is heilig. Teleurgesteld gaan ze actie ondernemen. In eerste instantie vragen zij de medewerkers van de NDR of zij de trainers nog eens willen bellen met de vraag nog een paar paarden bij te schrijven. Wanneer dat niet lukt, gaan ze zelf bellen. Er is altijd wel iemand in het bestuur die een paar draftrainers in zijn vrienden- of kennissenkring heeft. Er wordt gepaaid en met reisvergoedingen gegoocheld en met veel fantasie worden de laatste deelnemers aan het veld toegevoegd.

Kwantiteit

Op deze manier kiezen zij voor kwantiteit in plaats van kwaliteit. Een kortebaan wordt er niet leuker op door paarden te laten starten die niet kunnen kortebanen. Ik heb het nu niet over paarden die de verwachtingen van de trainer of eigenaar, eenmaal op de baan, niet waarmaken. Of over deelnemers die hun dag niet hebben. Nee, ik bedoel de paarden waarvan je weet dat zij het niet kunnen, maar gevraagd of ongevraagd deelnemen. Enerzijds omdat de reisvergoeding mooi meegenomen is (ik moest er toch met een paard heen) of om het aantal startende paarden op 26 te brengen. Met het laten starten van dit soort paarden beïnvloedt de organisatie ook de koers zelf. Het is immers niet zo dat zij altijd tegen elkaar lopen. Nee, vaker bezorgen zij de goede kortebaners een onbedoeld stilstaand nummer!

Ik schreef het al eens eerder; het publiek wil serieus worden genomen. Het kost veel moeite om het publiek, dat zich een keer afwendt van de sport, terug te krijgen. Daar komt nog bij, dat door de hoogtijdagen van de laatste jaren, het kortebaanpubliek verwend is geraakt. Ze wenst sport van allure te zien en het is aan de organisaties daar alles voor te doen.

Tijdens de afgelopen jaarvergaderingen van de Kortebaanbond is het teruglopen van het aantal paarden meerdere keren aan bod geweest. Ook zijn er in de loop der jaren alternatieven aangedragen die participeren op deze terugloop. Het bestuur en daardoor ook de aangesloten organisaties, hebben gekozen af te wachten. Er vanuit gaande dat de eeuwenoude kortebaansport al eerder problemen heeft gekend en ze tot nu toe altijd heeft overleefd. Net als de natuur. Die vindt ook altijd een oplossing. Maar of dit zo natuurlijk is…

Fan van Jan.