8 juli 2021 10:07

Elke baan heeft zijn verhalen. Anekdotes over onverwachte winnaars, te vroeg afgeschreven verliezers of dramatische nederlagen. Elke baan heeft ook een specialist. Een paard of pikeur die op die plek net even beter voor de dag kwam als ergens anders, iemand waar het lokale publiek op kon rekenen. Zo ook Egmond aan den Hoef, waar John de Leeuw de laatste jaren de successen aaneen reeg.

De kortebaan van de ‘Hoever S’ staat sinds 2006 op het programma. De familie Pools ontfermde zich meteen over de koers over de Herenweg in Egmond aan den Hoef. Tijdens de eerste vier edities verdeelden zij onderling de finaleplaatsen. Ruud Pools was met Short Trip de eerste winnaar nadat hij tijdens de finale afrekende met oudere broer Harry Pools en Flirt d’Aunou. Een jaar later haalden Pools en Short Trip opnieuw de finale, maar legden zij het af tegen Caretto As en Aad Pools. In 2008 haalde Ruud Pools zijn derde finale op rij, maar had hij met Neeroson geen schijn van kans tegen een ontketende Viva’s Limburgia en Manon Pools. In 2009 maakte Ruud Pools het kwartet compleet door met Neeroson opnieuw de finale te halen. Ook dit keer moest de koffievos zich gewonnen geven en ging Donna Napoli (Aad Pools) er met de winst vandoor.

Nadat Josette Pools de editie van 2011 won met Viva’s Limburgia bereikte de hegemonie van de familie Pools in 2012 een hoogtepunt. Aad Pools won in Egmond aan den Hoef met Blackpearl Trans R, Ruud finishte als tweede met Attila, Josette haalde met Viva’s Limburgia het brons op en Manon tikte als vierde aan met Ton Jeu. Een dikkere stempel kon ‘de kortebaanfamilie van de eeuw’ niet op een koers drukken.

Aangevochten

John de Leeuw kon al die jaren geen vuist maken. Pas in 2014 haalde hij met één van zijn deelnemers voor het eerst de halve finale in Egmond aan den Hoef; de vierjarige Anabaa Blue finishte uiteindelijk als derde achter Zero Option Lane (Lindsey Pegram) en Iper Flying (Aad Pools). Het tij keerde definitief tijdens de editie van 2015. De Leeuw kwam onder andere met Prince of Moor aan de start, een paard waarmee hij een haat-liefdeverhouding had. Manon Pools en Wim van der Mespel namen beide één keer plaats achter de grillige ruin en wonnen direct. Met De Leeuw op de sulky wilde het maar niet lukken.

Ook in Egmond aan den Hoef niet, waar Prince of Moor door twee galoppades werd uitgeschakeld. Terwijl de loting voor tegenstander Top Gwen werd verricht, spoedde De Leeuw zich terug naar de baan om de beslissing van de keurmeesters aan te vechten. Normaal gesproken een kansloze missie, maar De Leeuw kreeg het voor elkaar dat de tweede rit werd overgelopen. Vanaf dat moment vielen de puzzelstukjes op zijn plaats en plaatste de combinatie zich via Iper Flying (Danny den Dubbelden), Eluna di Quattro (Wim van der Mespel) en Chaman Rapida (John Dekker) voor de finale. Daarin werd knap afgerekend met titelverdediger Zero Option Lane (Lindsey Pegram).

Voor de editie van 2016 hield De Leeuw geen rekening met een overwinning. Amiral d’Inverne was rap maar raakte te snel van de leg in het startvak. Op zulke momenten kwam de klasse van een kampioen als John de Leeuw bovendrijven. Om de achtjarige ruin zoveel mogelijk vertrouwen te geven, reed De Leeuw hem zoals hij dat zelf noemde ‘met zachte handjes’ en bleef hij -geholpen door een startvoorgift van vijf meter- zoveel mogelijk uit de buurt van zijn tegenstanders. Het legde de combinatie geen windeieren. Asslan Ass (Harry Pools), Cassandra D (John Dekker), Chaman Rapida (Aad Pools) en Obelix West (John Dekker) werden zonder pardon opzij geschoven. Tijdens de finale wachtte opnieuw Chaman Rapida, die na de derde omloop werd bijgeloot. Opnieuw had de snelle ruin niets te vertellen.

In 2017 maakte de gevestigde orde pas op de plaats en waren het de nieuwe paarden die de prijzen in Egmond aan den Hoef verdeelden. De Leeuw verscheen met de vierjarige Diesel Scott in de baan, die een kleine maand eerder al als vierde was gefinisht in Vroomshoop. In Egmond aan den Hoef liet hij opnieuw zien wat hij waard was. Hij versloeg knap Obelix West (John Dekker), Every’s wish (Danny Brouwer) en Lordspirit (Caroline Aalbers) waarna hij aan moest treden tegen Calistokingsdeep (Lindsey Pegram), die zich voor het eerst deed gelden. Diesel Scott won en rekende tijdens de finale ook af met bijgelote Lordspirit. Een heuse hattrick voor De Leeuw, maar de koek was nog niet op.

De Leeuw rekende overigens zelf niet op een vierde overwinning op rij. Crazy Lover had weliswaar al verschillende snelle ritten laten zien, maar maakte net zo gemakkelijk een fout. Geholpen door een startvoorgift van vijf meter kwam de negenjarige ruin optimaal geprepareerd aan de start en rekende zonder veel moeite af met achtereenvolgens Hannie Swagerman (Frans van der Blonk), Ariana Trojborg en Verseau Blue, de twee deelnemers van Ruud Pools. Hero Baldwin (Manon Pools) gaf Crazy Lover voor het eerst serieus partij en ook Harley D Energy (Lindsey Pegram) liet zich niet zomaar de kaas van het brood eten. De twee vierjarige deelnemers waren echter niet opgewassen tegen de meer ervaren Crazy Lover en zege nummer vier op rij was een feit voor De Leeuw.

Waar De Leeuw eerder vol aan de bak moest om de overwinning in Egmond aan den Hoef binnen te slepen, stak hij in 2019 met Ronny Brandt ver boven de concurrentie uit. De Italiaanse ruin verkeerde in de vorm van zijn leven en won elke rit over de Hoever S met het grootste gemak. Boucher le Blanc (John Dekker) was tijdens de eerste omloop de enige die hem een rit wist af te snoepen -Ronny Brandt ging te vroeg van start- maar verder kwam niemand in de buurt. Pompano Mick (John Dekker), Gina EMC (Caroline Aalbers) en Contador (Manon Pools) werden simpel verslagen en tijdens de finale was ook Chaman Rapida (Krista Timmer) kansloos. Zege nummer vijf voor De Leeuw, een unieke serie.

Door alle corona-perikelen kreeg de zevenvoudig kortebaankampioen geen mogelijkheid om in 2020 en 2021 verder te bouwen aan zijn imposante reeks. De kans dat hij in 2022 een zesde overwinning boekt, lijkt klein. De Hoofddorper had al een tijdje afstand genomen van de langebaan, maar heeft nu ook de kortebaan vaarwel gezegd. De Leeuw heeft het te druk met zijn werkzaamheden, die niet meer te combineren zijn met de drafsport. Een groot gemis, maar deze reeks in Egmond aan den Hoef pakt niemand hem meer af.